Smoking gun: Gemeente is de cash-cow / Blogs | KalinkaSchouten

KalinkaSchouten

KalinkaSchouten

Home
Blogs
Contact

Smoking gun: Gemeente is de cash-cow
Lege bedden, volle facturen — verdien model GGZ

Miljoenen verdwijnen in de fuik 'gezinspsychiatrie'.
Maandag tot vrijdag staat het systeem op scherp:
Gezinnen en kinderen "opgenomen" die “te gevaarlijk zijn” om zonder supervisie door de week samen te zijn

In het weekend?
Iedere cliënt naar huis
Netjes uitgezwaaid bij de voordeur
17:00 uur. Snel. Deur op slot

Lege bedden, lege kantoren, geen staf — wat is er wel?
Leegstaande gebouwen en doorlopende facturen
GGZ lijkt te denken: “Vasthouden die handel van de gezinspsychiatrie, want dit is keihard cashen!”

Alles wordt gedeclareerd alsof het “bezetting tot de max” is
“Afwezigheidsdagen” (of te wel “weekendverlof”) noemt men dit
Feitelijk is dit de truc:
GGZ declareert voor het bed, elke dag, óók als er niemand ligt. Zorg zonder daadwerkelijke zorg

Cijfers:
€324 tot €904 per etmaal
€65.000 tot €125.000 per bed per jaar
Geen incident, maar vast beleid

Geld dat aan hulp had moeten worden besteed, verdampt in lege kamers en afwezig personeel

Besef:
Iedere euro die naar een leeg bed gaat, is letterlijk gestolen van iemand die wél hulp nodig heeft.

De GGZ weet dit. Ze zijn niet dom of naïef: dit is hun businessmodel— elke lege nacht een factuur, elk weekend een klapper

Gemeenten sluiten de ogen, politiek zwijgt, wachtlijsten voor mensen die écht hulp nodige hebben groeien
Dit is geen zorg. In het weekend is er geen zorg. Dit is ordinair zakkenvullen

Over de rug van kinderen en ouders
Maar erger, ook ten koste van de “verwarde mensen” die geen plaats krijgen binnen de GGZ. Omdat hún gebouwen leeg staan in het weekend. Over de rug van de belastingbetaler

Heb je door dat wij betalen voor zorg die GGZ declareert maar niet levert?

Dit is zorgfraude & iedereen in het systeem tekent erbij
Dit moet stoppen. Elke euro naar een leeg bed is pure diefstal van de hulp die wél nodig is

Dit is géén systeemfout
Dit is een verdienmodel
Dit zijn échte mensen
Dit zijn de échte slachtoffers
Het jij het hart nog om weg te kijken?

Raadsleden & de gemeentelijke rekenkamers draaien structureel weg van hun controlerende taak: zij moeten uitleggen waarom dit mag doorgaan

Ondertussen in de Tweede Kamer der Staten-Generaal:
Start eindmusical voor de bühne, geschreeuw & “wie wil wel met wie en wie niet”
De échte GGZ fraude, daar kijkt niemand naar

Wie nu nog wél wegkijkt, maakt zich schuldig aan het systeem
𝐁𝐞𝐝𝐚𝐜𝐡𝐭 𝐞𝐧 𝐮𝐢𝐭𝐠𝐞𝐯𝐨𝐞𝐫𝐝 𝐝𝐨𝐨𝐫 GGZ Drenthe & Espria als lachende cashers

Feiten en bronvermelding in de bijlage:
“Kosten & verdienmodel Gezinspsychiatrie” — met tarieven, bronverwijzingen (CBS, VNG, NZa, Rekenkamer) & jaarbedragen per GGZ-bed. Alles is controleerbaar
Alles is betaald met publiek geld. Jouw geld

Bijlage: Kosten en verdienmodel Gezinspsychiatrie

Tarieven per bed (2025)

Licht verblijf: €204 per etmaal
Midden: €324 per etmaal
Zwaar: €497 per etmaal
Extra zwaar: €904 per etmaal
(Bron: maatschappelijkeprijslijst.nl, VNG, Jeugdwet-tarieven)

Jaarlijks kostenplaatje per bed

Minimaal: €65.000
Vaak: €125.000
Maximale cases: tot €330.000 per jaar
(Bij langdurige “extra zware” trajecten/verlengingen)

Declaratie & bekostiging

GGZ → Gemeente: declareert per bed/kamer, ook bij weekenden/verlof ("afwezigheidsdagen").
Gemeente → Rijk: ontvangt geoormerkt budget op basis van bedden, niet op basis van geleverde zorg.
Winstmarges GGZ-instellingen: gemiddeld 6–12% per jaar (CBS, jaarcijfers).
Gemeenten betalen vaak 15–30% extra door regionale toeslagen of langdurige contracten.

Systeemgevolgen

Lege bedden worden toch betaald: weekendverlof, uitval en leegstand blijven declarabel volgens NZa-regels.
Minstens €300 miljoen per jaar aan jeugdgeld blijft onbenut of verdampt aan non-zorg (Kamerstukken 2024–2025, CBS, IGJ)
Crisisplekken en “verwarde mensen” komen niet aan de beurt: capaciteit zit vast in vaste productie, niet in vraaggerichte opvang.
Ouders en kinderen de dupe: het grootste deel van het budget gaat naar 'regelen', bedden vullen en administratie, niet naar daadwerkelijke begeleiding of herstel.
Gemeentelijke en rijkscontrole ontbreekt: bij lange contracten en forfaitaire bekostiging wordt nauwelijks gekeken naar echte bezetting of kwaliteit (bron: Rekenkamer, Jeugdautoriteit, CBS).

Conclusie

Elke euro voor een leeg bed is een gemiste kans op echte zorg. Dit verdienmodel stimuleert niet hulp, maar bureaucratie en declaratie.

Zie bronvermelding en volledige toelichting in de hoofdpost. Deze cijfers zijn controleerbaar, te traceren tot in het jaarverslag en bedoeld voor publiek debat en toezicht.

Delen Deel Share Delen

© 2025 KalinkaSchouten

Powered by JouwWeb