Dossiervervuiling door ketenpartners: Wanneer academische eerzucht en financieel gewin een kind verscheuren

Stel je voor: een systeem dat beweert te beschermen, wordt gekaapt door individuele belangen. Een KJP-er (Kinder- en Jeugdpsychiater), vers van een succesvolle promotie op 'hechtingsproblematiek en religie', ziet een nieuwe 'studiecase' in een moeder en haar dochter bij de GGZ-poli. Wat volgt is anderhalf jaar van cynische manipulatie en vernietiging.

De KJP-er, met haar academische lens, diagnosticeert een hechtingsprobleem bij het kind – zonder een geldige DSM-5 code, ondanks uitgevoerde testen. Het kind voldoet niet aan de criteria, maar de 'case' past perfect bij haar onderzoeksgebied. Haar obsessie is om moeder en dochter coûte que coûte binnen te halen in de 'gezinspsychiatrie' waar zij zelf behandelaar is. Dit belooft niet alleen 'interessant' studiemateriaal, maar ook lucratieve financiering voor de GGZ-instelling.

Aanvankelijk wordt de 'vrijwillige' weg bewandeld. Maar wanneer de moeder het 'nut' van deze dwangmatige doorverwijzing niet inziet en haar bezwaren uit – volkomen legitiem, gezien het gebrek aan medische noodzaak – escaleert de situatie onmiddellijk. De KJP-er zet de moeder onder zware druk en dreigt openlijk tegen Veilig Thuis Drenthe (VT): "Als moeder niet meewerkt, maak ik een nieuwe melding bij VT. Dat heb ik moeder ook gezegd." Dit is geen hulpverlening meer; dit is pure chantage, een poging tot gedwongen hulpverlening onder valse voorwendselen.

De moeder weigert terecht. Ze mailt expliciet dat opname "haar veel te ver gaat." Wat dan?

Dan wordt de weg van de dossiervervuiling ingeslagen, een geraffineerde poging om de schijn van legaliteit op te houden terwijl de feitelijke dwang wordt geïntensiveerd. De KJP-er schakelt via Veilig Thuis het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG) in en stuurt een geantedateerde brief met een schijnbaar neutrale titel als "Beloop sinds uitbrengen advies verwijzing gezinspsychiatrie Beilen."
Maar de inhoud liegt er niet om:

"Ondertekende heeft overleg gehad met VTD en met de gemeente. De gemeente moet aanmelden bij de gezinspsychiatrie en is hierover momenteel in overleg met de GP zelf."

Dit is een cruciaal moment van manipulatie. Het creëert een schijn van officiële besluitvorming ("gemeente moet aanmelden") terwijl het in werkelijkheid een direct gevolg is van de chantage door de KJP-er. Het impliceert dat de 'aanmelding' vrijwillig is, maar de feitelijke realiteit is dat het gezin nu onder zware druk staat en feitelijk gedwongen wordt tot een traject. De juridische grondslag van deze 'verwijzing' is volstrekt afwezig en de dossiervorming is willens en wetens vervuild met misleidende informatie.

Schendingen van Nationale en Internationale Wetgeving: Een Systematische Aantasting van Rechten

Deze werkwijze is geen incident; het is een demonstratie van systemisch disfunctioneren en het misbruik van macht ten behoeve van eigenbelang, waarbij de meest fundamentele rechten worden geschonden:

1. Schending van de Jeugdwet (Artikelen 1.1, 2.1, 3.1.2, 7.3):
   • Artikel 1.1 (grondslag): De Jeugdwet beoogt het belang van het kind te dienen en de autonomie van ouders te respecteren. Hier wordt het tegenovergestelde gedaan; het kind wordt misbruikt voor academische/financiële doeleinden, en de ouderlijke autonomie wordt met chantage ondermijnd.
   • Artikel 2.1 (uitgangspunten jeugdhulp): Jeugdhulp is vrijwillig, tenzij wettelijk anders bepaald. Het hier geschetste scenario is feitelijk gedwongen zorg zonder rechterlijke titel, wat in strijd is met de kern van de Jeugdwet.
   • Artikel 3.1.2 (meldcode): Hoewel hier geen melding gedaan wordt, is het dreigen met een melding en het manipuleren van het proces om via VT/CJG een 'vrijwillige' plaatsing af te dwingen een perversie van de meldcode die bedoeld is voor bescherming, niet voor chantage.
   • Artikel 7.3 (rechten van cliënt): Het recht op informatie en het recht om gehoord te worden worden volledig genegeerd door het proces te manipuleren en moeders weigering te negeren.
2. Schending van het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK):
   • Artikel 3 (Belang van het kind): Het absolute belang van het kind is hier volstrekt ondergeschikt gemaakt aan de professionele ambities en financiële belangen van de KJP-er en de GGZ-instelling.
   • Artikel 9 (Niet-scheiding van ouders/kinderen): Het dreigen met uithuisplaatsing en het manipuleren van processen om dit af te dwingen, schendt het recht van het kind om niet tegen de wil van de ouders te worden gescheiden.
   • Artikel 12 (Recht om gehoord te worden): De bezwaren en de weigering van de moeder (en daarmee indirect de belangen van het kind) worden volledig genegeerd.
3. Schending van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM):
   • Artikel 6 (Recht op een eerlijk proces): Het proces wordt vanaf het begin gemanipuleerd met misleidende dossiervorming en chantage, waardoor geen sprake is van een eerlijk proces.
   • Artikel 8 (Recht op respect voor privé-, familie- en gezinsleven): Dit is een directe en grove inbreuk op het gezinsleven. Het manipuleren van processen om een gezin te dwingen tot onnodige interventies is een schending van de meest intieme sfeer van een gezin.
4. Schending van de Algemene Wet Bestuursrecht (Awb):
   • Artikel 3:2 (Zorgvuldigheidsbeginsel): De KJP-er, VT en CJG handelen volstrekt onzorgvuldig door feiten te verdraaien en chantage te gebruiken.
   • Artikel 3:3 (Détournement de pouvoir): Bevoegdheden worden gebruikt voor een ander doel dan waarvoor ze zijn toegekend (namelijk het afdwingen van een verwijzing voor persoonlijk/financieel gewin in plaats van het daadwerkelijke welzijn van het kind).
5. Potentiële Schending van het Wetboek van Strafrecht (o.a. Artikelen 155-159, 285):
   • De beschrijving van "chantage" door de KJP-er en het "bedreigen" van de moeder met een melding, kan in de context van haar professionele positie en de afhankelijkheidsrelatie mogelijk een strafbaar feit opleveren (zoals chantage of misbruik van gezag).
   • De dossiervervuiling met opzettelijk misleidende informatie ten behoeve van gedwongen zorg kan, indien dit de rechterlijke macht beïnvloedt, onder ambtsmisdrijven vallen (zoals het opzettelijk achterhouden of verdraaien van informatie).

Wanneer Scorekaarten en Aanzien het Kind Verdrijven

Dit perverse mechanisme onthult een duistere kant van ons jeugdzorgsysteem. De KJP-er, die zowel bij de GGZ-poli werkt als behandelaar bij de Gezinspsychiatrie (GP), creëert zo een gesloten circuit van controle. Zij bepaalt niet alleen de 'diagnose' en de 'behandeling' binnen de GGZ, maar ook de duur, het vervolg en het beloop van het traject in de GP. Dit genereert niet alleen extra geld voor de GGZ-instelling, maar versterkt ook haar eigen aanzien en academische portfolio.

De impliciete dreiging is overduidelijk: als moeder niet meewerkt, zal ze haar kind kwijtraken. Dit is geen hulpverlening; dit is een machtsstrijd, waarin het kind een pion is. Het 'scoren' is hier niet het welzijn van het kind, maar het binnenharken van geld en het vergroten van het persoonlijke aanzien van de KJP-er.

Dit is geen incidentele fout. Dit is een systematische corrumpering van de jeugdhulp, gedreven door academische ambitie en financieel gewin, waarbij de ethische en wettelijke kaders compleet worden genegeerd. Het raakt de kern van alles waar jeugdzorg voor zou moeten staan: de bescherming van het kind. Dit soort praktijken verlaagt de integriteit van de gehele sector tot nul.

Wie beschermt onze kinderen als de beschermers zelf de wet overtreden en misbruik maken van hun positie voor eigen gewin? Dit MOET stoppen.