Stelt u zich het volgende voor:

De GGZ Drenthe, via een kinder- en jeugdpsychiater (KJP), stelt een ‘eindbrief’ op, gedateerd op 15 januari 2021.
Deze brief wordt nooit aan de huisarts verstrekt. De huisarts hoort pas anderhalf jaar later, van het bestaan van deze brief.

In de tussentijd krijgt de huisarts uitsluitend een subjectieve telefonische overdracht – genoteerd als S-regel in het HIS – zonder formele, schriftelijke rapportage, zonder enige toetsing of hoor en wederhoor. Pas anderhalf jaar na de relevante gebeurtenissen duikt de brief alsnog op in het dossier, geantedateerd, inmiddels feitelijk onjuist.

Terwijl de huisarts in het ongewisse blijft, wordt medische en psychologische informatie – zonder wettelijke grondslag of toestemming van de gezagdragende ouder – wel actief gedeeld met Veilig Thuis en andere ketenpartners. Aan het eind van de streep werkt GGZ Drenthe willens en wetens samen met Veilig Thuis aan een compleet fictieve dossieropbouw, gebaseerd op knip- en plakwerk, halve waarheden en subjectieve interpretaties.

Citaat uit de rapportage van de KJP-er aan Veilig Thuis:
“Als moeder niet meewerkt aan de ‘vrijwillige’ opname bij gezinspsychiatrie, meld ik dit bij jou.”
Dreiging en chantage als instrument.

CJG:

Met een beetje geluk steekt het CJG zijn hoofd ook nog even om de hoek, iedereen binnen de jeugdzorg pikt een graantje mee zo. Alles voor de dossiervorming en de registratiecodes. VT, CJG, de RvdK en uiteindelijk de rechter nemen het vervuilde dossier van de GGZ-Drenthe over.

Rolverstrengeling tot op het bot
Wat men gemakshalve vergeet te vermelden: de betreffende KJP-er is niet alleen behandelaar bij de poli van de GGZ, maar ook behandelaar binnen de gezinspsychiatrie waar zij moeder en kind naar verwijst.
Zij is dus tegelijk verwijzer, behandelaar, rapporteur én dossiermaker.

Deze KJP-er heeft daarmee volledige regie over zowel de dossiervorming als de inhoudelijke beoordeling. Ze kan het traject binnen de gezinspsychiatrie eindeloos rekken onder het mom van “doelstellingen” die zij zelf formuleert, bijstelt en nooit objectief toetst. De maximale opnameduur van 4 maanden, blijkt fictie – de opname duurt zolang het de KJP-er uitkomt, onder constante dreiging en aanpassing van de doelen.

Daarna volgt, als moeder geluk heeft, een geforceerde terugkeer naar huis – onder de voorwaarde dat ze nog jaren lang meeloopt in een eindeloze reeks GGZ-groepen en interventies, zolang de KJP-er daar belang bij heeft. Voldoet moeder volgens het subjectieve oordeel van deze KJP-er niet aan de doelen – die dus op elk moment aangepast kunnen worden – dan is het traject naar de Raad voor de Kinderbescherming (RvdK) snel ingezet.

Ketenmacht zonder tegenspraak

De RvdK verricht, zoals de praktijk uitwijst, zelden tot nooit zelfstandig, objectief onderzoek. Men is afhankelijk van de stukken en adviezen die exact door deze KJP-er zijn aangeleverd. De medewerkers van de RvdK zijn doorgaans geen BIG-geregistreerde specialisten, maar nemen zonder meer het oordeel van de GGZ over. Vervolgens adviseert de RvdK richting de rechter: OTS (ondertoezichtstelling) en/of UHP (uithuisplaatsing) – zonder toetsing, zonder hoor en wederhoor, zonder onafhankelijke controle.

De rechter gaat, zoals het systeem voorschrijft, uit van de betrouwbaarheid van het RvdK-advies – en van de professionaliteit van de aangeleverde stukken. De uitkomst is onvermijdelijk:

• OTSen/of UHP op basis van een diagnose die nooit is gesteld, zonder DSM-5 codering, zonder objectieve onderbouwing

• Kind uit huis, moeder haar gezag kwijt, gezin vernietigd

• De KJP-er haar zin: maximale dossiervorming, declaraties en macht

Een gezin, vijf dubbele bekostiging:

Ondertussen blijft Veilig Thuis Drenthe “monitoren”.
Het CJG blijft inactief betrokken op de achtergrond.
De gemeente blijft zorgkosten declareren, zonder duidelijkheid voor wie of waarvoor.

Iedere schakel declareert: GI, VTD, CJG, gemeente en GGZ.

Jeugdhulp (ZIN of PGB) wordt aangevraagd en afgerekend, ook als hulp uitblijft.
Het CJG krijgt geld voor casusregie, zelfs als er niets gebeurt.
Veilig Thuis declareert voor advies, monitoring en dossierregistratie, ook als er niet wordt ingegrepen.
De GI ontvangt vergoedingen voor OTS/UHP-trajecten.
Daarbovenop komen kosten voor ketenoverleggen, administratie en externe rapportages. Alles wordt opgevoerd als ‘zorg’.

Het gevolg: meervoudige bekostiging voor hetzelfde gezin en probleem. Geen transparantie. Geen verantwoording. Geen rechtmatigheid. Het gezin betaalt de prijs. Met publiekgeld.

 

Juridisch kader (aangepast):

AVG, artikelen 5 jo. 6, 9, 12, 15, 17: Schending van het recht op transparantie, doelbinding, toestemming en inzage.

WGBO art. 7:457 BW: Schending beroepsgeheim en zorgplicht dossier.

Jeugdwet, artikelen 7.3.11 jo. 7.3.12: Schending informatie- en instemmingsplicht ouder.

Wet BIG, art. 47 jo. 88: Schending beroepsnorm, tuchtrechtelijk laakbaar handelen.

Strafrecht, art. 225 lid 1 Sr: Valsheid in geschrifte door geantedateerde en gefingeerde verslaglegging, te kwalificeren als misdrijf.

Awb, artikelen 3:2 jo. 3:3, 3:46 jo. 4:13: Schending zorgvuldigheid, détournement de pouvoir, motiveringsplicht.

EVRM art. 8; EU-Handvest art. 7, 8, 41: Schending recht op gezinsleven, privacy en behoorlijk bestuur.

BW art. 6:162: Onrechtmatige daad richting ouder en kind.

 

Slot:
Dit is de praktijk in de Nederlandse jeugdzorg.
Het systeem draait op zelfgemaakte feiten, zelfbenoemde autoriteit en het uitschakelen van iedere tegenmacht – zelfs die van de huisarts. Zolang artsen, ouders en kinderen worden buitengesloten van hun eigen dossier, blijft dit ketenmisbruik voortduren.
Zonder toezicht, zonder controle, zonder recht.