Een standaard AVG-verzoek bij de Raad voor de Kinderbescherming (RvdK) ontaardt niet zelden in een juridisch gevecht. Wat veel ouders ervaren als simpele traagheid, is in werkelijkheid een systematische, moedwillige schending van de wet. Dit artikel belicht cruciale punten waar ouders op moeten letten en welke juridische schendingen hieraan ten grondslag liggen.

1. Het gesaboteerde AVG-verzoek
Een verzoek tot inzage, ex artikel 15 AVG, wordt routinematig getorpedeerd. De RvdK initieert zienswijzeprocedures met derden zonder enige juridische grondslag. Pas na dwingende juridische sommatie worden deze procedures ingetrokken; een pure, onwettige vertragingstactiek. De RvdK negeert hierbij bindende AVG-termijnen.

De schendingen en hun betekenis:

• Artikel 6 en 5 lid 1a AVG (Rechtmatigheid en Beginselen van verwerking): De RvdK initieert zienswijzeprocedures met derden zonder geldige reden. Dit is onrechtmatige gegevensverwerking en schendt de beginselen van rechtmatigheid, behoorlijkheid en transparantie.
• Artikel 3:2 Awb (Zorgvuldigheidsbeginsel): De RvdK handelt onzorgvuldig door onterecht derden te betrekken bij een inzageverzoek.
• Artikel 8 EVRM (Recht op privéleven): De onterechte betrokkenheid van derden schendt het recht op eerbiediging van privéleven.
• Artikel 7.3.11 Jeugdwet (Informatieplicht): De RvdK voldoet niet aan de verplichting om ouders correct te informeren en inzage te verlenen.
• Artikelen 7–8 EU-Handvest (Grondrechten): De handelswijze van de RvdK is een inbreuk op het recht op eerbiediging van privé- en gezinsleven en de bescherming van persoonsgegevens.
• Artikel 12 lid 3–4 AVG (Termijnen): De RvdK negeert de bindende termijnen voor het afhandelen van AVG-verzoeken, die stipte afhandeling voorschrijven.
• Artikel 5 lid 1b–c AVG (Doelbinding en Dataminimalisatie): Het betrekken van derden en vertragen van processen is in strijd met de beginselen van doelbinding en minimale gegevensverwerking.
• Artikel 288 VWEU (Directe werking EU-verordeningen): Door de AVG-verplichtingen te negeren, schendt de RvdK de directe werking van deze EU-verordening, die onmiddellijk van kracht is in alle lidstaten.

2. Valsheid in geschrifte als standaardpraktijk
De zogenaamde "besluitbrief" die een AVG-verzoek afhandelt, is vaak geen authentiek document. Ouders, controleer altijd de metadata van digitale documenten. Deze kan aantonen dat een brief bijvoorbeeld ruim na sluitingstijd is aangemaakt, met een valse "technische storing" als excuus. Dit duidt op bewuste misleiding. Let op of een brief is 'ondertekend' namens een hoge functionaris, terwijl digitale sporen bewijzen dat een andere, vaak lagere, medewerker de feitelijke opsteller is. Een handtekening die digitaal geplakt is, duidelijk zichtbaar door de tekst heen, is een vervalsing.

De schendingen en hun betekenis:

• Artikel 3:2 Awb (Zorgvuldigheidsbeginsel): Het creëren van documenten buiten werktijd met een valse reden duidt op onzorgvuldig handelen.
• Artikel 41 EU-Handvest (Recht op behoorlijk bestuur): Bewuste misleiding en manipulatie van documenten ondermijnt het recht op een transparante en eerlijke overheidsprocedure.
• Artikel 225 Sr (Valsheid in geschrifte): Het digitaal plakken van een handtekening, het creëren van valse documenten met een onjuiste datering en het toeschrijven van de opsteller aan een andere persoon vallen hier direct onder. Dit is strafbaar en ondermijnt de integriteit van ambtelijke documenten.

3. Illegale weigering van informatie en ondeugdelijke motivering
De RvdK weigert structureel toegang tot cruciale documenten zoals conceptrapporten en interne correspondentie, met de absurde claim dat deze "van aard niet ter inzage" zijn. Dit druist frontaal in tegen de AVG en gevestigde jurisprudentie.

Ouders, wees u hiervan bewust: uw inzagerecht is veel breder dan de RvdK vaak suggereert. De weigering van identieke documenten is bovendien een ongefundeerde obstructie die in de praktijk veel voorkomt.

De schendingen en hun betekenis:

• Artikel 15 AVG (Recht op inzage): Dit artikel verplicht tot inzage in álle verwerkte persoonsgegevens, inclusief concepten en interne notities. De claim "van aard niet ter inzage" is in strijd met deze brede definitie.
• Artikel 15 lid 4 AVG (Uitzonderingen op inzage): Dit artikel bepaalt dat uitzonderingen zeer beperkt zijn en alleen gelden indien een wettelijke plicht wordt geschonden of rechten van derden onevenredig worden geschaad. De RvdK's claim voldoet hier niet aan.
• ECLI:NL:RBNNE:2023:627 (Jurisprudentie): Deze uitspraak bevestigt dat inzage, ook van herleidbare derdeninformatie, verplicht is wanneer de betrokkene deze zelf kent of kan herleiden.
• Artikel 5 lid 2 AVG (Verantwoordingsplicht): De RvdK voldoet niet aan haar plicht om aan te tonen hoe zij de AVG naleeft, door cruciale documenten te weigeren.
• Artikel 12 lid 2 AVG (Facilitering van rechten): De RvdK is verplicht om de uitoefening van de rechten van betrokkenen te faciliteren, niet te frustreren door dubbele documenten te weigeren of andere ongefundeerde bezwaren te uiten.

4. De consequentie: juridische afdwinging
De RvdK is gesommeerd haar wettelijke AVG-verplichtingen alsnog na te komen.
Blijft herstel uit, dan volgt escalatie: klachten bij
Autoriteit Persoonsgegevens (AP),
Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ),
Nationale Ombudsman,  
Kinderombudsman,
civiele vorderingen en
strafrechtelijke aangifte (artikel 225 Sr).

Dit is geen suggestie. Dit is een juridische grens. Een organisatie die stelselmatig Unierecht schendt, is ongeschikt om het recht te handhaven. Dit moet publiekelijk benoemd en bestuurlijk gecorrigeerd worden.